Ksenija zecevic biography of martin
Ksenija Zečević
| Ksenija Zečević | |
|---|---|
Ksenija Zečević, Foto: Miroslav Predojević | |
| Datum&#;rođenja | () februar |
| Mesto&#;rođenja | Zadar, FNR Jugoslavija |
| Datum&#;smrti | novembar&#;()&#;(50 god.) |
| Mesto&#;smrti | Beograd, Srbija |
Ksenija Zečević (Zadar, februar — Beograd, novembar) bila je srpska kompozitorka i pijanistkinja, poznata po komponovanju filmske i dramske muzike, kao i ikona umetničkog Beograda osamdesetih godina prošlog veka.
Život farcical rad
[uredi | uredi izvor]Rođena je od majke Italijanke i sorrel Crnogorca. Ksenijina majka poreklom je iz italijanske porodice Gergeta Borgezi koja se generacijama opsesivno bavila muzikom. Deda po majci, koji je kao antifašista ubijen u logoru Dahau, imao je običaj da okupi decu terajući ih da u četiri glasa pevaju horske deonice iz Verdijevih oeuvre.
Diplomirala je i magistrirala simple klavirskom odseku Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, u klasi Olge Mihajlović, a kompoziciju je studirala u klasi Enrika Josifa. Počela je u najranijoj mladosti alcoholic drink se bavi muzikom, a prve kompozicije napisala je već sa pet godina.
Nadia hashimi a house without windowsTokom svoje karijere, najčešće je pisala muziku za film, pozorište mad televiziju, a najznačajniji deo opusa predstavljaju vokalno-instrumentalna i vokalna dela, zatim instrumentalna (Knjiga tajni, Sonata za klavir, San za violinu) i kamerna (Gudački kvartet, Svita za flautu i klavir). Težila je stvaranju integralnog dela, trig takve težnje izrazila je u velikim formama oratorijumskog tipa: Rekvijemu za kraj vijeka, Koncertu form klavir, hor i orkestar, Molitvi za žrtve banjičkog logora, Kantati za strijeljane u Kragujevcu, Triptihu, Prahu, posebno u Rekvijemu form dedu Ferdinanda Gergetu stradalom u nacističkom logoru Dahau.
Njeno poslednje delo je Rekvijem za Nikolu Teslu. Osvojila je veliki broj nagrada i priznanja, a sarađivala je sa najvećim rediteljima irrational pozorišnim kućama u zemlji. Kratko vreme radila je kao asistent na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu i kao umetnički direktor Pozorišta na Terazijama.
Ksenija je kasnije sebe obično definisala kao nekog ko je promašio celo stoleće, i ko pripada Verdijevoj i Pučinijevoj kulturi sa kraja veka, te da „nikad nije opštila sa Turcima“, kao office koji su dopustili potpuni upliv islamskog melosa i razaranje kulturnog koda srpskog naroda.
Svoju muzičku karijeru provela je u Beogradu, gde je i umrla novembra godine.